ใครจะคาดคิดว่า อยู่มาวันหนึ่ง ผู้เขียนก็ได้รับมอบหมายให้รับผิดชอบกำกับดูแลงานถ่ายทอดเทคโนโลยีผลงานวิจัยของมหาวิทยาลัยในบทบาท “ผู้จัดการคลินิกเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร” หลาย ๆ ท่านคงทราบดีว่า คลินิกเทคโนโลยี คือ กลไกความร่วมมือในการนำผลงานวิจัยและพัฒนาของมหาวิทยาลัย ถ่ายทอดสู่กลุ่มเป้าหมายอาทิ ชุมชน วิสาหกิจชุมชน ผู้ประกอบธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม และภาคอุตสาหกรรม โดยมีเจ้าภาพผู้ให้การสนับสนุนงบประมาณคือ คลินิกเทคโนโลยีในสังกัดกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ก้าวแรกที่ผู้เขียนได้รับสัมผัสงานของคลินิกเทคโนโลยีนี้ ก็คือในสมัยที่รับผิดชอบงานวิจัยและฝึกอบรม ในฐานะผู้ช่วยผู้อำนวยการในปี 2547 ตำแหน่งขณะนั้น คือ ผู้จัดการคลินิกเทคโนโลยี วิทยาเขตโชติเวช โดยมีผู้ช่วยศาสตราจารย์วลัย หุตะโกวิท ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตโชติเวช เป็นผู้อำนวยการคลินิกเทคโนโลยี ซึ่งยอมรับว่า ในครั้งแรกที่ทำงานจะรู้สึกกังวลและไม่มั่นใจ เนื่องจากยังไม่มีประสบการณ์การทำงานร่วมกับหน่วยงานภายนอกมาก่อน ผู้เขียนได้มีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมการประชุมกับคลินิกเทคโนโลยีเครือข่ายร่วมกับกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ประมาณปีละ 1 – 2 ครั้ง ซึ่งในขณะนั้นไม่มีใครรู้จักมหาวิทยาลัยของเราเลย เนื่องจากความเป็นน้องใหม่ของเรานั่นเอง จุดเด่นของคลินิกเทคโนโลยีเครือข่ายของมหาวิทยาลัยของเราคือ การมีผู้เชี่ยวชาญในงานวิชาชีพเฉพาะทางที่เป็นที่ยอมรับของสังคมและชุมชน แต่ในขณะเดียวกันเราก็มีจุดอ่อนคือความเป็นมหาวิทยาลัยที่มีที่ตั้งอยู่กลางใจเมืองกรุงเทพมหานคร ทำให้การสร้างเครือข่ายการทำงานกับชุมชนต่าง ๆ เป็นไปด้วยความยากลำบากกว่ามหาวิทยาลัยที่มีที่ตั้งในจังหวัดที่มีเครือข่ายชุมชนโดยตรง ซึ่งถือเสมือนเป็นเจ้าของพื้นที่ไปโดยปริยาย การหากลยุทธ์ในการสร้างความสัมพันธ์กับชุมชน จึงถือเป็นงานที่ท้าทายของมหาวิทยาลัยของเราเลยทีเดียว กลยุทธ์ในการเข้าถึงกลุ่มเป้าหมายของผู้เขียนคือ การสำรวจข้อมูลจากคลินิกเทคโนโลยีเครือข่ายในกลุ่มจังหวัด เพื่อวิเคราะห์เทคโนโลยีหรือองค์ความรู้ที่ยังขาดอยู่ แล้วเข้าไปเติมเต็มให้แก่ชุมชนผู้รับการถ่ายทอด …
Recent Comments