ประสบการณ์การเป็นผู้ประเมิน สมศ.อาชีวศึกษา
เป็นครั้งแรกในการเป็นผู้ตรวจประเมินคุณภาพการศึกษาของ สมศ. ในการตรวจประเมินคุณภาพวิทยาลัยฯ แห่งหนึ่ง รู้สึกว่าการตรวจประเมินแล้วต้องตัดสินใครสักคนว่าผ่านหรือไม่ผ่านมาตรฐานนั้นมันเครียดยิ่งนัก พอๆ กับการชี้เป็นชี้ตายในการตัดสินเกรดนักศึกษาเลยทีเดียว สถานศึกษาก็พยายามทำข้อมูลทั้งจริง และไม่จริง สภาพเป็นจริงและจัดฉากขึ้น เพื่อให้สถาบันของตนนั้นรอดจากการตรวจประเมินให้ได้ทั้งสิ้น ซึ่งผมเองก็เคยรู้สึกแบบนี้หลายๆ ครั้ง
การตรวจประเมินทำให้ผมได้ประสบการณ์มากมาย ทั้งความรู้เรื่องกฎเกณฑ์มาตรฐานของ สมศ. ได้เห็นเพื่ออาจารย์และนักศึกษาต่างสถาบันฯ ว่าเขามีชีวิตการทำงานอย่างไร จริงๆ แล้วในประเทศไทยยังมีวิทยาลัยอาชีวศึกษาดีๆ อีกมากมาย ที่ควรพัฒนาชุดแข็งเรื่องของประสบการณ์วิชาชีพให้เป็นเลิศให้ได้ ไม่ใช่จ้องอยากเป็นมหาวิทยาลัย แต่มหาวิทยาลัยที่มีมากมายในประเทศควรจะสร้างหลักสูตรและสร้างอาจารย์สอนต่อยอดความรู้ของผู้ที่จบอาชีวศึกษาให้ได้ จะเป็นหนทางที่ดีกว่าการจ้องจะเป็นมหาวิทยาลัย จนลืมรากเหง้าความเป็นสถาบันอาชีวศึกษาที่สำคัญ เป็นสถาบันรองรับคนขาดแคลนทุน ขาดแคลนโอกาส อยากได้ความรู้ไปประกอบอาชีพได้จริง ซึ่งต่างจากมหาวิทยาลัยฯ ที่สร้างคนเพื่อเข้าบริหารจัดการ ใช้ทักษะวิชาการ ทฤษฎีมากกว่าวิชาชีพจริง ที่คนส่วนใหญ่ในประเทศนี้ต้องการ