Category Archives: งานประกันคุณภาพการศึกษา

แจ๊ค หม่ากับการจัดการศึกษา

แจ็ค หม่า(Jack ma) ผู้ก่อตั้งและประธานบริหารของกลุ่มอาลีบาบาซึ่งประสบความสำเร็จในธุรกิจอินเทอร์เน็ต อีคอมเมิร์ซอันดับ1 ของจีน เขาเคยเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษและการค้าระหว่างประเทศที่มหาวิทยาลัยหางโจวเตี้ยนจื่อ ในการเป็นอาจารย์นั้น หม่าได้ชื่อว่าเป็นอาจารย์ที่ไม่สอนตามตำราหรือระเบียบวิธีการสอนทั่วไป ไม่เคยแม้แต่จะเตรียมตัวการสอนด้วยซ้ำ เขามักใช้วิธีดั้นสด แต่นั่นก็ทำให้เขากลายเป็นขวัญใจของเหล่านักศึกษาอย่างยิ่ง หม่าเป็นอาจารย์อยู่ 5 ปี จึงลาออก เนื่องจากเขาเห็นว่าสมควรได้เวลาที่ตนเองจะทำธุรกิจ นอกจากนั้น แจ็ค หม่ายังเคยบอกว่า เลิกจากการทำธุรกิจเมื่อไร ก็อยากกลับไปสอนหนังสือ สิ่งที่เขาสนใจนอกจากธุรกิจแล้วเขามุ่งพัฒนาการศึกษาของจีนเป็นหลัก เขาได้ริเริ่มโครงการพัฒนาอาจารย์ในชนบทของจีน พร้อมประกาศว่า ในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่ นอกจากเขาจะเป็นตัวแทนอาลีบาบาแล้ว ขอเป็นตัวแทนครูชนบทของจีนด้วย เมื่อเดือนก.ค. ปี2560 ที่ผ่านมา แจ็ค หม่าได้กล่าวสุนทรพจน์ในเวทีประชุมครูใหญ่ยุคใหม่ของจีน ในโครงการพัฒนาอาจารย์ในชนบทของเขา เนื้อหาของสุนทรพจน์แบ่งออกเป็น 4 ส่วน สรุปได้ดังนี้

1. ครูใหญ่ที่ดีควรเป็นอย่างไร?

จากสถิติของรัฐบาลจีน เมื่อไม่กี่ปีก่อน มีจำนวนครูในชนบทราว 4.1 ล้านคน แต่ผ่านไปไม่กี่ปี จำนวนครูลดลงราว 400,000 คน จากการวิจัยพบว่า เหตุผลหลักที่คนหนุ่มสาวเลิกเป็นครูชนบท เพราะมีแนวคิดขัดแย้งกับครูใหญ่ แจ็ค หม่ามองว่า ครูใหญ่ที่ดีต้องสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้กับครูในโรงเรียนได้ และ ต้องบริหารจัดการโรงเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ ครูใหญ่ต้องทำหน้าที่ส่งเสริมและอำนวยความสะดวกให้กับครูในโรงเรียน เพื่อที่ครูจะได้สามารถทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมดให้กับเด็ก โดยไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นใดแจ็คหม่าให้คำจำกัดความ “ครูใหญ่” ว่า “นักพัฒนาการศึกษา” โดยครูใหญ่ต้องไม่คิดจะดูแลบริหารจัดการเพียงแค่ห้องเรียน แต่ต้องคิดเสมอว่าตนจะต้องมีบทบาทช่วยสร้างค่านิยมที่ดีให้แก่เด็ก และปรับปรุงการจัดการศึกษา ต้องมีความเข้าใจว่าตนมีความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ ครูใหญ่ที่ดียังต้องเปิดหูรับฟังตลอดเวลา ดูว่าครูที่อยู่ใต้บังคับบัญชาทำงานอย่างมีความสุขหรือไม่ และต้องพยายามช่วยส่งเสริมให้ครูทุกคนประสบความสำเร็จ พูดง่าย แต่ทำยาก เพราะในการบริหารจัดการโรงเรียน มีเรื่องต้องคิดและกังวลหลายเรื่อง แจ็ค หม่าจึงต้องการจัดอบรมทักษะความเป็นผู้นำ และทักษะการบริหารจัดการให้แก่ครูใหญ่โรงเรียนในชนบททั่วประเทศ เขาบอกว่า ถ้าได้ครูใหญ่ที่ดี 1 คน เมื่อเวลาผ่านไป 20 ปี จะสามารถสร้างพลังบวกให้กับครูอย่างน้อย 200 คน โดยในชีวิตครู 1 คน สามารถสร้างพลังบวกให้เด็กอย่างน้อย 200 คน ดังนั้น ถ้าต้องการจะช่วยเหลือเด็กชนบทของจีน 90 ล้านคน ก็ต้องพยายามช่วยเหลือครู 3.7 ล้านคนเสียก่อน และหากอยากจะพัฒนาครู 3.7 ล้านคน ก็จำเป็นที่จะต้องเริ่มต้นพัฒนาครูใหญ่ 20,000 คน

2. โรงเรียนที่ดีควรเป็นอย่างไร?

แจ็ค หม่าให้คำตอบว่า ไม่มีสูตรตายตัว ปัญหาของกระทรวงศึกษาฯ ของจีน คือต้องการให้ทุกโรงเรียนในประเทศหน้าตาเหมือนกันหมด เวลาคิดจะปฏิรูปการศึกษา ก็มานั่งคิดกันเองว่า อยากให้โรงเรียนเป็นอย่างไร จากนั้นก็จะบังคับให้โรงเรียนทุกโรงเรียนในประเทศเป็นอย่างนั้นเหมือนกันทั้งหมด ทำอย่างนี้จริงๆ แล้วไม่ดี เพราะผู้ปกครองกลับไม่สามารถเลือกโรงเรียนให้เหมาะกับความถนัดและความสนใจของเด็กได้ จริงๆ แล้ว โรงเรียนสามารถจัดการเรียนการสอนแตกต่างกันได้ อยู่ที่แนวคิดด้านการศึกษาของครูใหญ่ จากนั้นครูใหญ่จึงค่อยเลือกครูที่เหมาะสม พัฒนารูปแบบการเรียนการสอนให้มีเอกลักษณ์ โรงเรียนที่แตกต่างหลากหลายภายในประเทศ ก็จะได้มีการแข่งขันและเรียนรู้ซึ่งกันและกัน เขายกตัวอย่างว่า ธุรกิจที่ดีและประสบความสำเร็จไม่ได้มีรูปแบบเดียว พนักงานและผู้บริโภคมีตัวเลือกว่าชอบแบบใด อย่างอาลีบาบาเอง ก็มีเอกลักษณ์แตกต่างจากยักษ์ใหญ่ในโลกออนไลน์ของจีนอย่าง Baidu หรือ Tencent โรงเรียนแต่ละแห่งเองก็ควรต้องมีจุดเด่น มีเอกลักษณ์ที่แตกต่างจากโรงเรียนอื่น

3. การศึกษาที่ดีควรเป็นอย่างไร?

สิ่งสำคัญที่สุด ก็คือ ต้องบ่มเพาะให้เด็กมีนิสัยใฝ่รู้ มีความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้และแสวงหาความรู้ใหม่ๆ อยู่ตลอด ต้องไม่ใช่การศึกษาที่ฆ่าความอยากเรียนรู้ ฆ่าการตั้งคำถาม ฆ่าความคิดสร้างสรรค์ เนื่องจากโลกปัจจุบันนับวันยิ่งเปลี่ยนแปลงเร็วและรุนแรง คนที่ฆ่าตัวตายในวิชาชีพ ก็คือคนที่พอเรียนจบหลักสูตรก็ปิดประตู ไม่เปิดรับความรู้ใหม่ๆ อีกต่อไปเด็กยังควรพัฒนาทักษะการทำงานเป็นกลุ่ม จากการเล่นกีฬาเป็นทีม เช่น ฟุตบอลหรือบาสเกตบอล เด็กควรพัฒนาทักษะความคิดสร้างสรรค์จากการเล่นดนตรีและศิลปะ เด็กควรเรียนรู้ที่จะคิดเชิงกลยุทธ์ เมื่อใดควรรุกเมื่อใดควรวาง จากการเล่นหมากกระดาน แจ็ค หม่าไม่เชื่อสำนวนจีนโบราณที่ว่า “มีความสามารถ เพียงแต่หาที่เหมาะสมไม่ได้” แจ็ค หม่าบอกว่า ถ้าเป็นคนที่มีความสามารถจริง จะหาที่ๆ เหมาะสมกับตนเองไม่ได้ได้อย่างไร ยกเว้นกรณีเดียวคือ มีความสามารถสูง แต่เจ้าอารมณ์ จนไม่มีใครเอาด้วย แต่คนที่มีความสามารถ มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี มีความใฝ่รู้ใฝ่เรียน ย่อมสามารถมองเห็นโอกาสตลอดเวลา โลกนี้มีโอกาสมากมาย อยู่ที่ใครจะมองเห็นและไขว่คว้าเท่านั้น

4. รูปแบบการจัดการศึกษาที่ดีในแต่ละช่วงวัย

แจ็ค หม่าบอกว่า ระดับปฐมวัย ควรเริ่มต้นให้เด็กเรียนเต้นรำ ร้องเพลง เล่นกีฬา และวาดรูป เพราะความรักในศิลปะและกีฬาคือเมล็ดพันธุ์ที่ต้องเพาะพันธุ์ตั้งแต่ยังเล็ก

ระดับประถม เมื่อเริ่มรู้เรื่อง ต้องปลูกฝังค่านิยมที่ถูกต้อง เช่น ความขยัน ความอดทน ความซื่อสัตย์ ควรต้องเรียนนิทานคลาสสิกของทั้งฝั่งตะวันตกและตะวันออก ให้รู้ทั้งค่านิยมที่ดีของทั้งสองฝั่งตะวันออกและตะวันตก

ระดับมัธยม เมื่อเด็กเริ่มมีกำลังกายกำลังใจที่พร้อม ควรต้องฝึกฝนให้มีวินัย หมายความว่า รู้จักควบคุมตนเอง รู้จักยับยั้งชั่งใจ รถต้องมีตัวเครื่องที่ดี แต่ที่สำคัญไม่แพ้กัน ก็คือ ต้องมีเบรกที่ดีด้วย พอขึ้นมัธยมปลาย ต้องแนะแนวให้เด็กเห็นโลกกว้างและโอกาสที่หลากหลาย ให้เขาเริ่มค้นหาตัวเองว่าอยากทำอะไร สนใจและรักอะไร อยากสร้างสรรค์อะไร ไม่ใช่ใช้เวลาคิดแต่เรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัย

ระดับอุดมศึกษา ต้องเรียนรู้ให้เข้าใจภาพใหญ่ของโครงสร้างความรู้ในศาสตร์ที่เขาเรียน ในระดับปริญญาโท ต้องเน้นศึกษาวิธีวิจัย ส่วนในระดับปริญญาเอก ต้องเข้าใจปรัชญารากฐานของศาสตร์นั้นๆ จนสามารถวิเคราะห์เรื่องต่างๆ ได้อย่างลึกซึ้ง รวมทั้งสร้างองค์ความรู้ใหม่ต่อยอดจากเดิมด้วย

แจ็ค หม่าสรุปว่า ในยุคที่ AI สามารถเก็บและวิเคราะห์ความรู้มหาศาลของมนุษย์ได้ เด็กรุ่นใหม่ต้องไม่ใช่เพียงคลังหนังสือเคลื่อนที่ เพราะไม่เช่นนั้น ก็ไม่ต่างอะไรจาก AI และก็จะถูก AI แทนที่ในที่สุด ดังนั้น เด็กรุ่นใหม่ที่จะประสบความสำเร็จ ต้องมีทั้งความฉลาดทางอารมณ์ (EQ) และเชาว์ปัญญา (IQ) และที่สำคัญคือต้องมีฉันทะหรือความรักในสิ่งที่ตนทำ จึงจะประสบความสำเร็จ ฉันทะหรือความรักในสิ่งที่ทำนั้น จะช่วยให้คนมีเป้าหมายที่สูงขึ้นในทางจิตวิญญาณ มีความรู้สึกรับผิดชอบต่อเมื่อวาน วันนี้ และพรุ่งนี้ ส่วนความฉลาดทางอารมณ์ทำให้สามารถนำความรู้ไปใช้เป็นพลังสร้างสรรค์ได้ ความฉลาดทางอารมณ์ค่อยๆ พัฒนามาจากการเล่นกับเด็กด้วยกัน เพราะฉะนั้นการเล่นก็สำคัญไม่แพ้การเรียน คนที่ไม่มีความฉลาดทางอารมณ์ ต่อให้มีความรู้มหาศาล แต่ไม่สามารถสื่อสาร แลกเปลี่ยน ทำความเข้าใจกับคนอื่น ไม่สามารถหาคนมาช่วยงานได้ คนอย่างนี้ถึงความรู้ท่วมหัวก็ไร้ประโยชน์ สิ่งที่ต้องสอนหรือปลูกฝังให้เด็กไทยกับการศึกษาคือ ต้องสอนให้เด็กคิดและใช้ทักษะอยู่เสมอ อย่าสอนให้ทำตามที่คนบอกให้ทำ และจงมองโลกในแง่ดี

Ref. http://www.bangkokbiznews.com/blog, https://www.matichon.co.th/news,

แนวทางในการนำเกณฑ์คุณภาพการศึกษาสู่ความเป็นเลิศ (EdPEx) ไปใช้ในการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน

สรุปผลการเข้าร่วมประชุมชี้แจง เรื่อง แนวทางในการนำเกณฑ์คุณภาพการศึกษาสู่ความเป็นเลิศ (EdPEx) ไปใช้ในการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน

          สืบเนื่องจากสำนักมาตรฐานและประเมินผลอุดมศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา ได้เรียนเชิญให้มทร.พระนคร เข้าร่วมประชุม ชี้แจงเรื่อง แนวทางในการนำเกณฑ์คุณภาพการศึกษาสู่ความเป็นเลิศ (EdPEx) ไปใช้ในการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน วันอังคารที่ ๑๑ ธันวาคม ๒๕๕๕ ที่ผ่านมานั้น จากการประชุมดังกล่าว สามารถสรุปผลได้ดังนี้คะ

ศาสตราจารย์เกียรติคุณอาวุธ  ศรีศุกรี ผู้ดำเนินการประชุมในครั้งนี้ ได้แจ้งให้ที่ประชุมทราบถึงแนวทางในการนำเกณฑ์คุณภาพการศึกษาสู่ความเป็นเลิศ (EdPEx) ไปใช้ในการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน โดยสกอ.มีนโยบายส่งเสริมสนับสนุนให้สถาบัน/คณะวิชา ที่มีการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสามได้มาตรฐานในระดับดีมาก เข้าร่วมเป็นหนึ่งในโครงการนำร่องที่จะนำเกณฑ์ EdPEx และสกอ.ได้กำหนดให้ EdPEx เป็นระบบทางเลือกสำหรับมหาวิทยาลัยที่มีผลประเมินที่ผ่านมา อยู่ในเกณฑ์ ดี-ดีมาก และประสงค์จะพัฒนามุ่งสู่ความเป็นเลิศ และให้คณะหรือมหาวิทยาลัยที่อยู่ในโครงการฯ จะถือว่าได้คะแนน IQA เต็ม ๕.๐๐  ซึ่งคณะ/มหาวิทยาลัยที่เข้าในโครงการนี้ จะได้รับการยกเว้นไม่ต้องรับการประเมิน IQA โดยนำส่งผล Common Data Set แทนรายงานการประเมิน (ซึ่งในการสมัครนั้นถ้าเป็นการสมัครในระดับคณะ มหาวิทยาลัยต้องมีส่วนร่วมด้วย และต้องมีผลการดำเนินการพัฒนาก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องชัดเจนทุกปี และต้องผ่านเกณฑ์การประเมิน EdPEx โดยได้รับคะแนน ๒๐๐ ในรอบปีแรก โดยมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและผ่านเกณฑ์การประเมิน EdPEx โดยได้รับคะแนนไม่ต่ำกว่า ๓๐๐ ภายในเวลา ๔ ปี และผลประโยชน์อื่นๆนั้นทางสกอ.กำลังอยู่ระหว่างพิจารณา) ระยะเวลาดำเนินการ ให้ใช้ตั้งแต่ปี ๒๕๕๕ โดยมีเงื่อนไข ในระยะเวลา ๔ ปี หากผลการประเมินตามเกณฑ์ EdPEx ไม่มีความก้าวหน้า(คะแนนตามเกณฑ์ EdPEx มากกว่า ๓๐๐) ต้องกลับมาดำเนินการจัดทำรายงานประจำปีที่เป็นรายงานการประเมินตนเองตามระบบ IQA ใน CHE QA Online

จากนั้นผู้ดำเนินการประชุม ได้เปิดโอกาสให้สถาบันการศึกษา ที่เข้าร่วมประชุมซักถาม และร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในการนำเกณฑ์ EdPEx มาใช้ในการประกันคุณภาพภายใน เพื่อการพัฒนาคุณภาพการจัดการศึกษาไปสู่ความเป็นเลิศอย่างก้าวกระโดด และชักชวนให้สถาบัน/คณะวิชาเข้าร่วมเป็นหนึ่งในโครงการนำร่องที่จะนำเกณฑ์ EdPEx ไปใช้ในการบริหารจัดการองค์การเพื่อการดำเนินการที่เป็นเลิศ          ทั้งนี้ สกอ.จะจัดโครงการอบรมหลักสูตร การประเมินองค์การ(Organizational Assessment):โครงการนำร่อง เพื่อต่อยอดโครงการคุณภาพการศึกษาเพื่อความเป็นเลิศในหลักสูตร “การประเมินองค์การในหมวด ๕ ๖ และ๗” โดยผู้เชี่ยวชาญเกณฑ์บัลดริจของสหรัฐอเมริกาและเป็นผู้ที่ฝึกอบรมผู้ตรวจรางวัลคุณภาพแห่งชาติ(Thailand Quality Award) ในระหว่างวันที่ ๑๘-๒๒ ธันวาคม ๒๕๕๕ ณ โรงแรม ปริ้นซ์ พาเลซ กรุงเทพมหานคร คะ

การเขื่อมโยงข้อมูลออนไลน์เพื่อพัฒนาการประเมินคุณภาพการศึกษา

การเขื่อมโยงข้อมูลออนไลน์เพื่อพัฒนาการประเมินคุณภาพการศึกษา

                          ตามพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๔๒ แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๕ หมวด ๖  กำหนดให้มีระบบประกันคุณภาพภายในและภายนอกสถานศึกษา  โดยสถานศึกษาทุกแห่งต้องจัดทำรายงานเสนอต่อหน่วยงานต้นสังกัดเป็นประจำทุกปี  และจัดเตรียมข้อมูลเพื่อรองรับการประเมินคุณภาพภายนอกจากสำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา องค์การมหาชน หรือสมศ. อย่างน้อยหนึ่งครั้งในทุกห้าปี

เพื่อเป็นการบูรณาการข้อมูลด้านการศึกษาของประเทศ ดังนั้น สมศ. หน่วยงานต้นสังกัดและหน่วยงานต้นสังกัดและหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องจึงได้ประสานความร่วมมือในการเชื่อมโยง  และใช้ประโยชน์ข้อมูลร่วมกัน  โดยระดับอุดมศึกษา สมศ. ร่วมกับ สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา สกอ. และสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ (ก.พ.ร.) ได้ลงนามบันทึกข้อตกลง (MOU) ว่าด้วยความร่วมมือในการบูรณาการจัดระบบการประเมินผล  เมื่อวันที่  ๒๒  กันยายน  ๒๕๕๓  สาระสำคัญกำหนดให้การประเมินผลสถาบันระดับอุดมศึกษาจาก ๓ หน่วยงานจะใช้ข้อมูลที่สถาบันฯ รายงานผ่านระบบ CHE QA Online ของ สกอ.  โดยมีการบูรณาการตัวชี้วัดจากคณะทำงานร่วมจากทั้ง ๓ หน่วยงาน  ส่วนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน สมศ. ร่วมกับสำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ (สป.) และสถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน) (สทศ.) ได้ลงนามบันทึกข้อตกลง (MOU) ว่าด้วยความร่วมมือในการเชื่อมโยงและใช้ประโยชน์ข้อมูลด้านการศึกษาร่วมกัน  เมื่อวันที่  ๒๒  พฤศจิกายน  ๒๕๕๕  ณ กระทรวงศึกษาธิการ  สาระสำคัญกำหนดให้มีการบูรณาการการจัดเก็บและใช้ประโยชน์ข้อมูลด้านการศึกษาร่วมกับหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องให้เกิดประโยชน์สูงสุด

ประโยชน์ที่จะได้รับหลังการเชื่อมโยงข้อมูลช่วยทำให้สถานศึกษาลดภาระการจัดเตรียมข้อมูลรองรับการประกันคุณภาพการศึกษา  โดยข้อมูลพื้นฐาน (Common Dataset) และรายงานประเมินตนเอง (SAR) ที่สถานศึกษาจัดส่งให้หน่วยงานต้นสังกัดเป็นประจำทุกปี  จะถูกนำมาใช้เป็นข้อมูลตั้งต้นเพื่อรองรับการประเมินคุณภาพภายนอกจาก สมศ.  นอกจากนี้จะทำให้การดำเนินงานของ สมศ. และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเป็นไปอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพมากขึ้น  ช่วยลดภาระการจัดเก็บข้อมูลที่ซ้ำซ้อนกัน  รวมทั้งสามารถเชื่อมโยงข้อมูลที่แต่ละหน่วยงานจัดเก็บ  เพื่อนำไปสังเคราะห์สำหรับใช้ในการตัดสินใจเชิงนโยบายต่อไป               นับเป็นก้าวสำคัญด้านการศึกษาก้าวหนึ่งที่มีการบูรณาการข้อมูลร่วมกันระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง  เพื่อนำไปสู่การพัฒนาคุณภาพการศึกษาของชาติให้สำเร็จตามเป้าหมาย

 

 

อ้างอิง :  มติชน  วันที่ 24 ธันวาคม 2555  ปีที่ 35 ,  ฉบับที่ 12707 ,  หน้า 23

คุณภาพ ๓ ประการ : ปัจจัยหลักที่ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพศิษย์

คุณภาพ ๓ ประการ : ปัจจัยหลักที่ส่งผลต่อการพัฒนาคุณภาพศิษย์

      คุณภาพการจัดการศึกษา

ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพการจัดการศึกษาที่สำคัญ   ได้แก่   การกำหนดนโยบายที่สอดคล้องกับบริบท  นโยบายต้องมีความต่อเนื่อง  ชัดเจนและสามารถนำไปปฏิบัติได้จริง ที่สำคัญ คือ  ต้องเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ  นอกจากนี้ ต้องมีครูอาจารย์ประจำหลักสูตรที่มีคุณวุฒิ/ความรู้  ผู้บริหารมีคุณภาพ  มีอาคารสถานที่เหมาะสม  ห้องเรียนมีชีวิต  และสถานศึกษาต้องมีเสรีภาพทางวิชาการ

คุณภาพครู

คือ  ภาพสะท้อนจากคุณภาพศิษย์  ดังนั้น ครูจึงเป็นหัวใจของการพัฒนาศิษย์  โดยมีปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อคุณภาพครู  ได้แก่  ครูที่มีความรู้  มีความใฝ่รู้  และมีการพัฒนาตนเองอยู่เสมอ  มีความรัก  ความเมตตา  ปรารถนาดีต่อศิษย์  ทุ่มเท  เสียสละ  ทำงานเต็มศักยภาพ  มีความภาคภูมิใจต่อวิชาชีพ  มีจิตวิญญาณความเป็นครูและมีทัศนคติที่ดี

คุณภาพการประเมิน

หมายรวมถึง  การประเมินตนเอง (IQA) การประเมินภายนอกด้วยกัลยาณมิตร (EQA) การประเมินเพื่อพัฒนาและการสร้างคุณค่าต่อสังคม  โดยปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อคุณภาพการประเมิน  ได้แก่  การที่ผู้ประเมินและผู้รับการประเมินมีทัศนคติที่ถูกต้องต่อการประเมิน  การประเมินที่จะต้องสะท้อนสภาพจริง  การมีส่วนร่วมในการประเมินของทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง  รวมถึงการนำผลประเมินไปใช้เพื่อการพัฒนาและนำไปสู่วิถีชีวิตคุณภาพต่อไป

จะเห็นได้ว่า  “คุณภาพศิษย์” เป็นสิ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพของการจัดการศึกษา  คุณภาพของครู  รวมถึงคุณภาพของการประเมิน  ซึ่งเป็นพันธกิจที่สำคัญของ สมศ.  ดังนั้น สมศ. จึงได้กำหนด  “เป้าหมายสูงสุดของการประเมิน” คือ  “คุณภาพศิษย์”  เพื่อเป็นการสะท้อนให้เห็นถึง  “คุณภาพ” ที่เกิดขึ้นจริงกับตัวผู้เรียนที่เป็นผลผลิตจากสถานศึกษา  ดังนั้น “คุณภาพศิษย์” จึงเป็นเป้าหมายของการประเมิน

ในโอกาสนี้อยากจะขอนำกระแสพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  เพื่อให้ผู้ที่อยู่ในวงการการศึกษาน้อมนำไปปฏิบัติร่วมกัน ความว่า“...เมื่อทำงานอย่าหยิบเอาความขาดแคลนมาเป็นข้ออ้าง  จงทำงานท่ามกลางความขาดแคลนให้บรรลุผล”

               “การเป็นคนเก่ง  ดี  และมีคุณค่านั้นจะทำให้เกิด “ความสุข” ขึ้นได้  ความสุข คือ  สุขอย่างคนมีคุณภาพชีวิตที่ดี  ดำเนินชีวิตอย่างมีคุณภาพ  ซึ่ง “คุณภาพชีวิตที่ดี”เกิดจากการพัฒนาใน ๔ มิติ คือ  กาย  จิต  ปัญญา  และสังคม”

ที่มา : คุณภาพศิษย์ เป้าหมายการประเมิน. สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. ๒๕๕๕

คุณภาพการประเมิน

คุณภาพการประเมิน

               การที่บอกว่าสถานศึกษาใดมีคุณภาพหรือไม่นั้น  เราจำเป็นต้องมีเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับใช้ในการวัดและประเมินผล  ดังนั้น การประเมินจึงเป็นเครื่องมือที่ถูกนำมาใช้ในการวัดคุณภาพการจัดการศึกษาของสถานศึกษา  โดยการประเมินจะประกอบด้วยการประกันคุณภาพภายใน  และการประเมินคุณภาพภายนอก

การประกันคุณภาพภายใน (Internal Quality Assurance)

เป็นกระบวนการที่บุคลากรทุกฝ่ายในสถานศึกษาร่วมกันวางแผน  กำหนดเป้าหมายและวิธีการ  ลงมือปฏิบัติตามแผนในทุกขั้นตอน  มีการบันทึกข้อมูลเพื่อร่วมกันตรวจสอบผลงาน  หาจุดเด่น  จุดที่ต้องปรับปรุง  และร่วมกันปรับปรุงแผนงานนั้น ๆ โดยมุ่งหวังให้เกิดประสิทธิภาพในการบริหารจัดการสถานศึกษาที่เน้นคุณภาพของผู้เรียนเป็นสำคัญ

การประเมินคุณภาพภายนอก (External Quality Assessment)

เพื่อกระตุ้นให้สถานศึกษามีการพัฒนาคุณภาพอย่างต่อเนื่องและมีประสิทธิภาพ  รวมทั้งเป็นการสะท้อนจุดเด่น  จุดที่ควรพัฒนา  เงื่อนไขความสำเร็จของสถานศึกษานั้น ๆ พร้อมเสนอแนะแนวทางปรับปรุงให้กับสถานศึกษา  และรายงานผลให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องและสาธารณชนทราบต่อไป

“การประเมินภายนอกรูปแบบ “กัลยาณมิตรประเมิน” เป็นการประเมินที่มุ่งพัฒนาคุณภาพและเกิดประโยชน์สูงสุด  พร้อมด้วยคุณธรรม  จริยธรรม  ตามนัยของความเกื้อกูลกัน  สู่การพัฒนาคุณภาพการศึกษา”

               สมศ. มีการกำหนดรูปแบบในการประเมินคุณภาพภายนอกไว้คือ “กัลยาณมิตรประเมิน” (Amicable Assessment) ซึ่งเป็นการประเมินโดยกัลยาณมิตรที่มุ่งพัฒนาคุณภาพและเกิดประโยชน์สูงสุด  พร้อมด้วยคุณธรรม  จริยธรรม  และจรรยาบรรณ  โดยมีการกำหนดขั้นตอนไว้ ๔ ขั้นตอนหลัก ดังนี้

ขั้นที่ ๑  ส่งเสริมและพัฒนา คือ การสร้างเจตคติที่ดีที่ถูกต้อง  สมจริงต่อการประกันคุณภาพการศึกษา  โดยเฉพาะการประเมินคุณภาพภายนอกและส่งเสริมพัฒนาให้สถานศึกษาพร้อมพัฒนาสู่คุณภาพและมาตรฐานการศึกษาของสถาบัน  และพร้อมรับการประเมินคุณภาพภายนอกจาก สมศ.

ขั้นที่ ๒  สร้างศรัทธาต่อหมอโรงเรียน คือ การพัฒนาคัดสรรผู้ประเมินภายนอกที่มีความสามารถและมีความเป็นกัลยาณมิตร  เพื่อให้สถานศึกษาเกิดศรัทธาและไว้วางใจต่อผู้ประเมินภายนอก  และมีความเป็นมิตรต่อกันในการปฏิบัติภารกิจการประเมินคุณภาพภายนอก  เพื่อพัฒนาคุณภาพและมาตรฐานของสถานศึกษา

ขั้นที่ ๓  เพียรประเมินอย่างกัลยาณมิตร คือ การประเมินสภาพจริงเพื่อยืนยันผลประเมินจากการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา  เพื่อพัฒนาสู่มาตรฐานโดยการบูรณาการ  การประเมินตนเอง  การประเมินเชิงประจักษ์  การประเมินเสริมพลัง  การประเมินเชิงคุณภาพ  และการประเมินเทียบมาตรฐานด้วยหลักการ “เข้าใจ  เข้าถึง  แล้วจึงเข้าประเมิน”

ขั้นที่ ๔ ชี้ทิศทางและเสริมแรงพัฒนา คือ  การรายงานผลการประเมินต่อสถานศึกษาต้นสังกัด  และสาธารณชนอย่างตรงไปตรงมา  พร้อมทั้งร่วมมือกับตันสังกัดในการให้แรงเสริม  เพื่อให้สถานศึกษามีการพัฒนาคุณภาพและมาตรฐานอย่างต่อเนื่องและยั่งยืน

“การประเมินเพื่อพัฒนา  เพื่อกระตุ้นให้สถานศึกษามีการพัฒนาคุณภาพการศึกษาอย่างต่อเนื่อง  และมีประสิทธิภาพในการบริหารจัดการสถานศึกษาที่ดี”

               การประเมินเพื่อพัฒนา

               ในการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสามนี้สมศ. ได้พยายามชี้ให้เห็นว่าการประเมินของ

สมศ. เป็นการประเมินเพื่อพัฒนา  เพราะหากสถานศึกษามีการวางระบบการประกันคุณภาพภายในที่อยู่ในวิถีชีวิตของการทำงานตามปกติอย่างต่อเนื่อง  และมีการนำผลจากการประเมินไปวางแผนพัฒนาสถานศึกษาตามข้อเสนอแนะแล้ว  การประเมินก็จะไม่เป็นภาระหรือสร้างความกังวลให้กับสถานศึกษาและบุคลากรในองค์กรอีกต่อไป

นอกจากการประเมินจะมีคุณูปการต่อสถานศึกษาแล้ว  ยังสร้างคุณค่าต่อสังคมในด้านการคุ้มครองผู้บริโภค กล่าวคือ การประเมินที่มคุณภาพจะช่วยสร้างความมั่นใจให้กับผู้บริโภค  ซึ่งหมายถึงพ่อแม่  ผู้ปกครองและสังคม  ว่าสถานศึกษาที่บุตรหลานของท่านกำลังศึกษาอยู่มีคุณภาพและมาตรฐาน  ทั้งนี้การประเมินคุณภาพภายนอกของ สมศ. นับเป็นส่วนสำคัญที่ช่วยคุ้มครองผู้บริโภคด้วยระบบการประเมินที่มีคุณภาพ  ซึ่งประกอบด้วย

๑)      มีเกณฑ์และวิธีการประเมินที่มีคุณภาพเข้ากับบริบทของสถานศึกษา  และได้รับการ

ยอมรับจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง

๒)      มีกระบวนการประเมินที่มีคุณภาพ  ทั้งก่อนการประเมิน  ระหว่างการประเมิน  และหลัง

การประเมิน  รวมทั้งการเก็บข้อมูล  การวิเคราะห์ข้อมูล  การจัดทำรายงานที่มีผลประเมินตรงตามสภาพจริง  ไม่บิดเบือน  เชื่อถือได้

๓)      มีผู้ประเมินภายนอกที่มีคุณภาพ  มีความรู้ความสามารถ  มีคุณธรรม  จริยธรรม  และประเมินด้วยรูปแบบกัลยาณมิตร

ที่มา : คุณภาพศิษย์ เป้าหมายการประเมิน. สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. ๒๕๕๕

คุณภาพครู

คุณภาพครู

                          คุณภาพครู  ได้แก่  ครูที่มีความรู้  มีความใฝ่รู้และมีการพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง  สม่ำเสมอ  มีความรัก  ความเมตตา  ปรารถนาดีต่อศิษย์  ทุ่มเท  เสียสละ  ทำงานเต็มศักยภาพ  มีความภาคภูมิใจต่อวิชาชีพ  มีจิตวิญญาณความเป็นครูและมีทัศนคติที่ดี

ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพของครูมีหลายประการ คือ

๑.      ครูต้องมีความใฝ่รู้และพัฒนาตนเองอยู่เสมอ

๒.      มีความมุ่งมั่น  เสียสละ  ทุ่มเทกำลังความสามารถ

๓.      มีความรับผิดชอบทั้งต่อตนเอง  หน้าที่  และส่วนรวม

๔.      มีความภาคภูมิใจในเกียรติภูมิของอาชีพครู  ต้องครองตนเป็นแบบอย่างที่ดี

๕.      มีคุณธรรม  จริยธรรม  และจรรยาบรรณในวิชาชีพ

“ในฐานะครูซึ่งมีหน้าที่พัฒนาศิษย์ทุกคนให้มีคุณภาพ  เราจึงปฏิเสธไม่ได้ว่า  คุณภาพครูคือ ภาพสะท้อนจากคุณภาพศิษย์ นั่นเอง” 

ที่มา : คุณภาพศิษย์ เป้าหมายการประเมิน. สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา.   ๒๕๕๕

คุณภาพการจัดการศึกษา

คุณภาพการจัดการศึกษา

               พ่อแม่สร้างชีวิต  สถาปนิกสร้างบ้าน  ครูอาจารย์สร้างอนาคต  การศึกษาที่แท้ต้องมุ่งสร้างคนให้มีคุณค่า  มิใช่เพียงเพื่อตนเอง  แต่ต้องเพื่อสังคม  ชุมชน  และแผ่ขยายไปสู่มวลมนุษยชาติ  การจัดการศึกษาเพื่อคุณภาพของศิษย์จึงเป็นการศึกษาเพื่อให้ศิษย์รู้จักกระบวนการเรียนรู้  ที่มิใช่เพียงอยู่ในห้องเรียน  แต่ต้องสอนให้ศิษย์ได้รู้จักแสวงหาความรู้จากโลกกว้าง  มิใช่มุ่งเพียงให้ศิษย์เป็นคนดี เป็นคนเก่ง  แต่ต้องให้เขารู้จักใช้ความดี  ความเก่งเพื่อประโยชน์ต่อมนุษย์ทั้งมวล

ในขณะที่ยูเนสโกได้กำหนดภาระด้านการศึกษาในทศวรรษที่ ๒๑  ว่าจะต้องประกอบด้วย

“สี่เสาหลัก” ที่เป็นรากฐาน  ได้แก่

การเรียนเพื่อรู้ (Learning to know)

เน้นการรวมความรู้ที่สำคัญเข้าด้วยกัน  มีการศึกษาลงลึกในบางวิชา  ซี่งจะเป็นพื้นฐานที่นำไปสู่การศึกษาตลอดชีวิต  เป็นการวางรากฐานที่มั่นคงสำหรับให้คนที่ชอบแสวงหาความรู้อยู่ตลอดเวลา

การเรียนรู้เพื่อปฏิบัติ (Learning to do)

เน้นการพัฒนาทักษะและศักยภาพของผู้เรียน  ช่วยสร้างความสามารถในการดำรงชีพอยู่ในสถานการณ์ต่าง ๆ ให้ผู้เรียนมีโอกาสได้ทดลองและพัฒนาความสามารถของตน  โดยมีส่วนร่วมในโครงการประสบการณ์ในงานอาชีพหรืองานทางสังคม

“ยูเนสโกได้กำหนดภาระด้านการศึกษาในทศวรรษที่ ๒๑ ว่าจะต้องประกอบด้วย

“สี่เสาหลัก” ที่เป็นรากฐาน”

               การเรียนรู้เพื่อชีวิต (Learning to be)

               เน้นให้มนุษย์สามารถพัฒนาคุณภาพชีวิตทุกด้านและสามารถปรับตัวให้อยู่ในสังคมที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว  โดยมีส่วนในการจรรโลงสิ่งดี ๆ และระงับยับยั้งสิ่งไม่ดีไม่เหมาะสมได้อย่างมีความสุข

การเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกัน (Learning to live together)

เน้นให้สามารถดำรงชีวิตอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ  มีความรักและเคารพซึ่งกันและกัน  สร้างความรู้ความเข้าใจในผู้อื่นทั้งแง่ประวัติศาสตร์  ธรรมเนียมประเพณี  ค่านิยมทางจิตใจที่เหมาะที่ควรต่อมวลมนุษย์  อย่างไรก็ตามเราจะพบว่ามีปัจจัยหลายประการที่ส่งผลต่อคุณภาพการจัดการศึกษา คือ

 

ด้านนโยบาย

๑)      การกำหนดนโยบายควรสอดคล้องกับบริบทของสังคม  มีความต่อเนื่อง  ชัดเจน

สามารถชี้นำสังคม  เป็นที่ยอมรับและไม่มุ่งประโยชน์ทางการเมือง

๒)      มีการทบทวน  ตรวจสอบและปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง  สม่ำเสมอ

ด้านการเรียนการสอน

๑)      มีการ “ปรับการเรียนเปลี่ยนการสอน” โดยเน้นให้ผู้เรียนเรียนผ่านการปฏิบัติหรือ

ประสบการณ์ตรง

๒)      เป็นหลักสูตรที่ได้รับการรับรองอย่างถูกต้อง  และผู้เรียนสามารถนำไปประกอบวิชาชีพ

ได้จริง

๓)      มีคณาจารย์ประจำหลักสูตรที่มีคุณวุฒิ  ความรู้ความสามารถและเพียงพอต่อการจัด

การเรียนการสอน  รวมถึงสามารถกำกับดูแลให้เป็นไปตามข้อกำหนด

๔)      ห้องเรียนต้องเป็นห้องเรียนที่มีชีวิต  มีการจัดกิจกรรมที่น่าสนใจกระตุ้นความคิด

สร้างสรรค์

๕)      ให้ความสำคัญกับวัฒนธรรม  ขนบธรรมเนียมประเพณี วิถีชีวิต  ประวัติศาสตร์

ภูมิศาสตร์  รวมถึงภูมิปัญญาท้องถิ่นของตนเอง

ด้านการบริหารจัดการ

๑)      ผู้บริหารมีวิสัยทัศน์  มีคุณธรรมยึดมั่นและบริหารภายใต้หลักธรรมาภิบาล

๒)      มีระบบการคัดกรองและการประเมินผลที่มีคุณภาพและเหมาะสม

๓)      สถานศึกษาต้องมีเสรีภาพทางวิชาการและในการจัดการศึกษา  มีอิสรภาพในการบริหาร

จัดการ  ให้คำชี้แนะและเป็นที่พึ่งของสังคมได้

“การจัดการศึกษาเพื่อคุณภาพของศิษย์จึงเป็นการศึกษาเพื่อให้ศิษย์รู้จักกระบวนการเรียนรู้  ที่มิใช่เพียงอยู่ในห้องเรียน  แต่ต้องสอนให้ศิษย์ได้รู้จักแสวงหาความรู้จากโลกกว้าง”

      ด้านสถานที่และงบประมาณ

๑)      มีอาคารสถานที่และบริเวณที่สะอาด  ถูกสุขอนามัย  สวยงาม  กระตุ้นจูงใจให้อยาก

มาเรียน  และเพียงพอต่อความต้องการ

๒)      สื่อ อุปกรณ์  เช่น  ห้องสมุดที่ทันสมัย  หนังสือจำนวนมากให้ค้นคว้าในสิ่งที่อยากรู้

อยากเห็น  อยากทำความเข้าใจ  มีระบบเครือข่ายอินเทอร์เน็ตที่เชื่อมโยงห้องเรียนกับโลกกว้างได้

ที่มา : คุณภาพศิษย์ เป้าหมายการประเมิน. สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา.  ๒๕๕๕

 

 

เครือข่าย C-IQA

เครือข่าย C-IQA

โครงการส่งเสริมและพัฒนาการประกันคุณภาพการศึกษา

ภายในสถาบันอุดมศึกษาของเครือข่ายเพื่อการพัฒนาอุดมศึกษา

สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา

      พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542  มุ่งหมายให้การจัดการศึกษาของประเทศไทยให้ความสำคัญต่อคุณภาพและมาตรฐานเพื่อสร้างผลสัมฤทธิ์อันพึงประสงค์แก่ผู้เรียน  โดยใช้กลไกการประกันคุณภาพการศึกษาภายในและภายนอกเป็นเครื่องมือกำกับ  กระตุ้น  และส่งเสริมกาพัฒนาคุณภาพมาตรฐานการบริการสินค้าสาธารณะ (Public Goods) ทางการศึกษาอย่างเป็นระบบ

สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษาในฐานะหน่วยงานรับผิดชอบหลักได้ดำเนินการส่งเสริมการจัดระบบประกันคุณภาพการศึกษาภายในของสถาบันอุดมศึกษา  โดยแต่งตั้งคณะกรรมการประกันคุณภาพภายในระดับอุดมศึกษา (IQA) ทำหน้าที่กำหนดหลักเกณฑ์และแนวปฏิบัติต่าง ๆ เกี่ยวกับการประกันคุณภาพภายในระดับอุดมศึกษา  เพื่อส่งเสริม  สนับสนุนและพัฒนาการประกันคุณภาพภายในระดับอุดมศึกษา  และเสนอแนะแนวทางปรับปรุงและพัฒนาคุณภาพการศึกษาแก่สถานศึกษาโดยนำผลการประเมินคุณภาพทั้งภายในและภายนอกไปปรับปรุงคุณภาพการศึกษาอย่างต่อเนื่อง  รวมทั้งพัฒนากระบวนการประกันคุณภาพให้มีความทันสมัยสอดคล้องตามบริบททางการศึกษาอย่างต่อเนื่อง  โดยมีกลไกหลักคือ  กฎกระทรวงว่าด้วยระบบ  หลักเกณฑ์  และวิธีการประกันคุณภาพการศึกษา พ.ศ. 2553 ทั้งนี้  กระบวนการประเมินคุณภาพภายในระดับอุดมศึกษาที่ผ่านมาได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีจากคณาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐและเอกชนที่ร่วมดำเนินงานกับสำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษาในหลายสถานะ  ทั้งในฐานะเครือข่ายคณาจารย์ประเมินคุณภาพภายในระดับพื้นที่/ วิทยากรแกนนำ/ ผู้ประเมิน IQA ถือเป็นระบบที่เชื่อมโยงการทำงานแบบไม่เป็นทางการร่วมกับคณะกรรมการ IQA เพื่อพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการ  และการเรียนการสอนของสถาบันอุดมศึกษาในภาพรวม

นับแต่ปีงบประมาณ 2551 เป็นต้นมา  สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษาได้จัดรูปแบบการทำงานแบบบูรณาความร่วมมือกับสถาบันอุดมศึกษาของรัฐและเอกชน  โดยแบ่งพื้นที่ภูมิภาคออกเป็น 9 ภูมิภาค  และกำหนดให้สถาบันอุดมศึกษาในพื้นที่เดียวกันร่วมดำเนินงานกิจกรรมต่างๆ ที่ส่งเสริมศักยภาพความเข้มแข็งแก่คณาจารย์และสถาบันอุดมศึกษาไปด้วยกัน  โดยกำหนดประเด็นหลักเพื่อดำเนินการในระยะแรก 4 กลุ่ม คือ เครือข่ายวิจัยชุมชนฐานราก/ เครือข่าย UBI/ เครือข่ายวิจัยเชิงพาณิชย์/ และเครือข่ายสหกิจศึกษา ใช้ชื่อเรียกว่า เครือข่าย C – เชิงประเด็น  ในปีงบประมาณ 2555 สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษาได้จัดตั้งเครือข่าย C – เชิงประเด็นการประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับอุดมศึกษา หรือเครือข่าย C-IQA  โดยให้เป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างการดำเนินงานของเครือข่ายเพื่อการพัฒนาอุดมศึกษาซึ่งแบ่งเป็น 9 ภูมิภาค (Node)

วัตถุประสงค์

  1. เพื่อสนับสนุนการจัดตั้งเครือข่าย C – เชิงประเด็นการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน

ระดับอุดมศึกษา หรือเครือข่าย C – IQA เป็นคณะทำงานระดับพืนที่เพื่อส่งเสริมด้านการประกันคุณภาพภายในของสถาบันอุดมศึกษา

  1. เพื่อสร้างเครือข่ายการปฏิบัติงานของคณาจารย์การประกันคุณภาพภายในระหว่าง

สถาบันอุดมศึกษาในพื้นที่

  1. เพื่อส่งเสริมและสนับสนุนการสร้างความรู้ความเข้าใจ  ขยายความร่วมมือการดำเนินการประกัน

คุณภาพภายในของสถาบันอุดมศึกษาแก่ผู้บริหาร  คณาจารย์  และบุคลากรที่เกี่ยวข้อง

  1. เพื่อให้สถาบันอุดมศึกษาบูรณาการความร่วมมือดำเนินโครงการหรือกิจกรรมการประกันคุณภาพ

ภายใน  เพื่อสร้างองค์ความรู้สู่การพัฒนาคุณภาพมาตรฐานการเรียนการสอนและทรัพยากรมนุษย์

  1. เพื่อเสริมสร้างศักยภาพองค์กรโดยให้ระบบการประกันคุณภาพภายในของสถาบันอุดมศึกษาเป็น

กลไกขับเคลื่อน

เป้าหมายของโครงการ

  1. ให้ระบบการประกันคุณภาพภายในของสถาบันอุดมศึกษาเป็นกลไกหลักในการขับเคลื่อนและ

ยกระดับมาตรฐานคุณภาพการเรียนการสอนและการวิจัยของสถาบันอุดมศึกษา

  1. ให้มีเครือข่ายพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ด้านการประกันคุณภาพภายในของสถาบันอุดมศึกษา
  2. เสริมสร้างวัฒนธรรม – ค่านิยมใหม่ (Core Values) ให้คณาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษามีส่วนร่วม

สร้างสรรค์กิจกรรมเพื่อให้มีวงจรพัฒนาระบบการประกันคุณภาพภายในของสถาบันอุดมศึกษาอย่างต่อเนื่อง

กรอบการดำเนินงานและกิจกรรมที่ต้องเสนอ

เครือข่ายเพื่อการพัฒนาอุดมศึกษาแต่ละแห่ง (โดยเครือข่าย C – IQA) นำเสนอโครงการหรือกิจกรรมต่างๆ ที่มีเป้าหมายเพื่อส่งเสริมการพัฒนาบุคลากร  และขยายผลความร่วมมือการประกันคุณภาพภายในของสถาบันอุดมศึกษาในเครือข่าย  จำนวนไม่น้อยกว่า 4 โครงการ  โดยมีกรอบดำเนินกิจกรรม ดังนี้

  1. การดำเนินกิจกรรมรณรงค์ส่งเสริมและประสานการดำเนินการการประกันคุณภาพภายในของ

สถาบันอุดมศึกษาให้กับคณาจารย์  และสถาบันฯ สมาชิกในเชตพื้นที่  เช่น

(1)    การวางแผนกลยุทธ์ในระดับเครือข่าย

(2)    การเสริมสร้างความรู้ความเข้าใจและการสร้างความสัมพันธ์เชิงลึกระหว่างเครือข่าย

คณาจารย์และสถาบันฯ สมาชิก  ด้วยวิธีการต่างๆ  เช่น  การประชุมสัมมนา  การฝึกอบรม  การตรวจเยี่ยม  การประชาสัมพันธ์  และการจัดกิจกรรมปฏิสัมพันธ์อื่นทั้งที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ

(3)    การเสริมสร้างทักษะ – องค์ความรู้ในการดำเนินงานและตรวจประเมินการประกันคุณภาพ

ภายในของสถาบันอุดมศึกษาให้กับผู้บริหาร  คณาจารย์  และบุคลากรในสถาบันฯ สมาชิกด้วยวิธีการที่หลากหลาย  เช่น  การฝึกอบรม  การประชุมเชิงปฏิบัติการ  เป็นต้น

(4)    การเสริมสร้างและพัฒนาศักยภาพระบบการประกันคุณภาพภายในของสถาบันฯ สมาชิก

รวมทั้งเสนอแนะแนวทางแก้ปัญหาร่วมกัน

(5)    การส่งเสริมให้เกิดข้อตกลงความร่วมมือและการใช้ทรัพยากรร่วมกันระหว่างเครือข่าย หรือ

สถาบันฯ สมาชิก

(6)    กิจกรรมอื่นที่เครือข่ายเห็นสมควรดำเนินการเพื่อผลสัมฤทธิ์ของการส่งเสริมพัฒนาการประกัน

คุณภาพภายใน

  1. กิจกรรมหลักที่สกอ. กำหนดในปีงบประมาณ 2555-2556 คือ

(1)    กิจกรรมสร้างความเข้าใจในตัวบ่งชี้และเกณฑ์การประเมินคุณภาพการศึกษาภายในครบ

วงจร  ทั้งปัจจัยนำเข้า  กระบวนการและผลผลิต  และการประเมินคุณภาพการศึกษาภายในผ่านระบบ CHE QA  Online  ให้กับคณาจารย์และผู้รับผิดชอบการดำเนินการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถาบันอุดมศึกษา  โดยมีจำนวนผู้เข้ารับการอบรมอยู่ในสัดส่วนที่เหมาะสมกับขนาดของเครือข่าย

(2)    กิจกรรมการฝึกอบรมสร้างความรู้ความเข้าใจการประกันคุณภาพการศึกษาให้กับนิสิต

นักศึกษา  ให้สามารถนำความรู้ด้านการประกันคุณภาพการศึกษาไปใช้ในงานกิจกรรมนิสิตนักศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ  โดยมีจำนวนผู้เข้ารับการอบรมอยู่ในสัดส่วนที่เหมาะสมกับขนาดของเครือข่าย

(3)    กิจกรรมสานเสวนา  เพื่อจัดทำข้อเสนอแนะเกี่ยวกับตัวบ่งชี้และเกณฑ์การประเมินรวมทั้ง

แนวทางในการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน  ระดับอุดมศึกษาในอนาคต

(4)    กิจกรรมอื่นๆ ที่เครือข่ายเห็นสมควรดำเนินการที่เหมาะสมกับจำนวนงบประมาณที่ได้รับ

  1. เครือข่ายเพื่อการพัฒนาอุดมศึกษา (โดยเครือข่าย C – IQA) ต้องจัดทำรายงานผลความก้าวหน้า

การปฏิบัติงานทุกรอบ 6 เดือน (Progress  Repost) เสนอต่อคณะกรรมการติดตามประเมินผลในการตรวจเยี่ยม (Site  Visit) ปีละ 2 ครั้ง

จำนวนสถาบันอุดมศึกษาในเครือข่ายเชิงประเด็นการประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับอุดมศึกษา

เครือข่ายเพื่อการพัฒนาอุดมศึกษา 9   แห่ง

(สถาบันแม่ข่าย)

จำนวนสถาบัน

อุดมศึกษา (แห่ง)

1.  เครือข่ายอุดมศึกษาภาคเหนือตอนบน (มหาวิทยาลัยเชียงใหม่)

14

2.  เครือข่ายอุดมศึกษาภาคเหนือตอนล่าง   (มหาวิทยาลัยนเรศวร)

10

3.  เครือข่ายอุดมศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน   (มหาวิทยาลัยขอนแก่น)

14

  1.   เครือข่ายอุดมศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง   (มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี)

15

5.  เครือข่ายอุดมศึกษาภาคกลางตอนบน   (จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย)

44

6.  เครือข่ายอุดมศึกษาภาคกลางตอนล่าง   (มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี)

31

7.  เครือข่ายอุดมศึกษาภาคตะวันออก   (มหาวิทยาลัยบูรพา)

6

8.  เครือข่ายอุดมศึกษาภาคใต้ตอนบน   (มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์)

7

9.  เครือข่ายอุดมศึกษาภาคใต้ตอนล่าง   (มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์)

9

รวม

150

หมายเหตุ  จำนวนสถาบันอุดมศึกษาที่แสดงไม่รวมวิทยาลัยชุมชน

ทั้งนี้ มทร.พระนคร ได้เป็นสมาชิกในกลุ่มเครือข่ายอุดมศึกษาภาคกลางตอนล่าง (มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี เป็นแม่ข่าย) และผอ.สำนักประกันคุณภาพ ของมทร.พระนคร ผศ.สุขุมาล หวังวณิชพันธุ์ ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นคณะกรรมการบริหารเครือข่ายดังกล่าวด้วย

การบริหารหลักสูตรการเรียนการสอนสู่ความเป็นเลิศของ มทร.พระนคร

การบริหารหลักสูตรการเรียนการสอนสู่ความเป็นเลิศของ มทร.พระนคร

ผู้ช่วยศาสตราจารย์สุขุมาล  หวังวณิชพันธุ์

      เป็นที่ทราบกันแล้วว่า "คุณภาพของคน" เป็นปัจจัยสำคัญในการก้าวสู่ความสำเร็จของการพัฒนาประเทศ และ "การศึกษา" เป็นปัจจัยหลักในการพัฒนาผู้เรียนให้มีคุณภาพ  การจัดการศึกษาที่มีคุณภาพ จึงเป็นเรื่องที่มีความจำเป็นอย่างยิ่ง นับตั้งแต่พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 ได้ก่อให้เกิดการปฏิรูปการศึกษาครั้งใหญ่ ที่มุ่งเน้นคุณภาพการศึกษา โดยกำหนดให้มี ระบบการประกันคุณภาพการศึกษา เพื่อพัฒนาคุณภาพและมาตรฐานการศึกษาทุกระดับ  และได้กำหนดให้หน่วยงานต้นสังกัดและสถานศึกษาจัดให้มีระบบการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษาและให้ถือว่าการประกันคุณภาพภายใน เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการบริหารการศึกษาที่ต้องดำเนินการอย่างต่อเนื่อง (พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 : มาตรา 48) รวมทั้งให้มีการประเมินคุณภาพภายนอก ของสถานศึกษาทุกแห่งอย่างน้อยหนึ่งครั้งในทุก 5 ปี โดยสำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษาเป็นผู้ดำเนินการ (พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 : มาตรา 49) จากการจัดทำรายงานประเมินตนเอง ที่ผ่านมา ทำให้สำนักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน ได้เริ่มต้นกระบวนการดังกล่าว ตั้งแต่การรวบรวมผลการดำเนินงาน การประเมินตนเอง มาวิเคราะห์  จำแนกรายองค์ประกอบในแต่ละตัวชี้วัด โดยเฉพาะองค์ประกอบที่ 2 ด้านการเรียนการสอน ในตัวบ่งชี้ที่ 2.1 ระบบและกลไกการพัฒนาและบริหารหลักสูตร ได้นำผลการประเมินมาปรับปรุงงาน วิเคราะห์ สังเคราะห์ และนำไปสู่วางแผนและปรับปรุงการจัดการเรียนการสอนและการบริหารหลักสูตรอย่างต่อเนื่อง

อีกทั้งประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่องกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2552 ซึ่งถือเป็นกฎหมาย ได้ระบุให้ทุกหลักสูตรต้องปรับปรุงให้สอดคล้องกับกรอบมาตรฐานที่กำหนดภายในปีการศึกษา 2555 สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา (สกอ.) ซึ่งที่เป็นหน่วยงานกำกับและส่งเสริมการดำเนินการของสถาบันอุดมศึกษา ได้จัดทำกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ หรือ TQF ขึ้นเพื่อเป็นเครื่องมือในการนำพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ เกี่ยวกับมาตรฐานการอุดมศึกษาไปสู่การปฏิบัติอย่างเป็นรูปธรรม  โดยกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา(TQF) เน้นผลการเรียนรู้ (learning outcomes)ของนักศึกษา ซึ่งต้องมีอย่างน้อย 5 ด้าน คือ (1)ด้านคุณธรรม จริยธรรม (2) ด้านความรู้  (3)ด้านทักษะทางปัญญา(4) ด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ (5) ด้านทักษะการวิเคราะห์เชิงตัวเลข การสื่อสาร และการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ นั้น นอกจากผลการเรียนรู้ทั้ง 5 ด้านดังกล่าวแล้ว มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร ซึ่งเป็นสถาบันการศึกษาที่เน้นการผลิตบัณฑิตนักปฏิบัติที่ต้องการทักษะทางกายภาพจึงได้เพิ่มการเรียนรู้ด้าน ทักษะพิสัย เพื่อการพัฒนาบัณฑิตนักปฏิบัติของมทร.พระนครให้มีคุณภาพ และมาตรฐานที่สามารถเทียบเคียงกันได้ ในการเตรียมความพร้อมเพื่อการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน ในปีพ.ศ. 2558 โดยเฉพาะประเทศในกลุ่มอาเซียนทั้ง 10 ประเทศ

สำนักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน(สสท.) ได้กำหนดหลักการประเมินผลการดำเนินงานของหลักสูตรโดยการติดตาม ตรวจสอบ และประเมินผลการดำเนินการอย่างต่อเนื่อง โดยคณะต่างๆต้องจัดทำรายละเอียดหลักสูตร ตามขั้นตอนการเปิดหลักสูตรใหม่หรือการปรับปรุงหลักสูตร ตามแบบ มคอ.2 ภายใต้รูปแบบที่กำหนดของมหาวิทยาลัย ซึ่งหลักสูตรดังกล่าวจะต้องได้รับความเห็นชอบจากสภาวิชาการ สภามหาวิทยาลัยและสภาวิชาชีพ(ถ้ามี) จากนั้นจึงนำเสนอ สกอ. ภายใน 30 วัน หลังจากได้รับการอนุมัติจากสภามหาวิทยาลัย

นอกจากนี้อาจารย์ผู้สอนจะต้องจัดทำ รายละเอียดรายวิชา(มคอ.3) และ/หรือรายละเอียดของประสบการณ์ภาคสนาม(มคอ.4) และต้องดำเนินการจัดทำให้แล้วเสร็จก่อนเปิดภาคการศึกษานั้นๆ     หลังจากดำเนินการสอนเสร็จสิ้นในแต่ละภาคการศึกษา อาจารย์จะต้องจัดทำรายงานผลการดำเนินการของรายวิชา (มคอ. 5) และ/หรือรายงานผลการดำเนินการของประสบการณ์ภาคสนาม (มคอ.6)  ภายใน 30 วัน หลังสิ้นสุดภาคการศึกษาที่เปิดสอน  ต้องจัดทำให้ครบถ้วนทุกรายวิชา โดยนำเสนอต่อคณะ  นอกจากนี้อาจารย์ผู้รับผิดชอบหลักสูตรหรือหัวหน้าหลักสูตร จะต้องจัดทำรายงานผลการดำเนินการของหลักสูตร(มคอ.7)  ภายใน 60 วัน  หลังสิ้นสุดปีการศึกษา ทั้งนี้ มคอ. 7 จะต้องนำเสนอต่อสภาวิชาการ และสภามหาวิทยาลัยตามลำดับ

จากขั้นตอนการดำเนินการบริหารหลักสูตรดังกล่าวข้างต้น เป็นผลให้มีการกำหนดขั้นตอน

การดำเนินงานด้วยการกำหนดแผนผังการไหลของงาน(Flow Chart) ที่ได้จากการระดมสมองของ

ตัวแทน/หัวหน้างานหลักสูตรจากคณะต่างๆ เป็นแนวทางปฏิบัติการนำเสนอหลักสูตร ดังแผนผังด้านล่างนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แนวทางปฏิบัติการนำเสนอหลักสูตร

 

จากนั้นได้ดำเนินการจัดทำแผนผังการดำเนินการต่างๆอีกหลากหลาย อาทิเช่น แผนผังการเปิดหลักสูตร แผนผังการปิดหลักสูตร รวมทั้งแบบฟอร์มการรายงานรูปแบบต่างๆในการบริหารหลักสูตร โดยผ่านการจัดการความรู้ เช่น กิจกรรมการแลกเปลี่ยนเรียน ที่มีแผนการจัดกิจกรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้อย่างเป็นระบบ จากนั้นจึงนำแนวทางที่ได้ตกลงร่วมกัน(Approach) อย่างมีแบบแผนด้วยนำไปใช้(Deployment)อย่างทั่วถึงทั้งองค์กร เพื่อให้เกิดการเรียนรู้(Learning)และบูรณาการเชื่อมโยงสอดคล้องกัน(Integration)  มีการนำกระบวนการตามที่กำหนดไว้อย่างเป็นระบบไปสู่การปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอและทั่วถึง ด้วยการประกาศใช้และมีการเผยแพร่ผ่านสื่อต่างๆ เช่นแผ่นบันทึกซีดี เว๊บไซต์ของมหาวิทยาลัย คู่มือหลักสูตร การสื่อสารออนไลน์และการ”Walk-in”ในการให้ความกระจ่างตามคณะต่างๆอีกด้วย เพื่อเอื้ออำนวยความสะดวกแก่คณาจารย์ซึ่งนับว่าเป็นกลไกสนับสนุนการดำเนินการตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิอย่างครบถ้วน ในด้านกระบวนการ(Process)

ในส่วนของการรายงานผลการดำเนินการ มคอ.3-6 คณะมีการแต่งตั้งคณะทำงานเพื่อติดตาม ตรวจสอบ ความสมบูรณ์ของการจัดทำ มคอ.3-6  ส่วน สสท. จะรวบรวม มคอ.3-6 จากคณะในรูปของ CD โดยคณะต้องเป็นส่งเป็น Files Pdf. ไม่ต้องส่งเป็นเอกสาร เพื่อการลดความสิ้นเปลืองของทรัพยากร แต่ขอให้รวบรวมในรูปของ CD เพื่อมหาวิทยาลัยจะได้ควบคุม ติดตาม และประเมินผลการดำเนินการตามการกำหนดตัวชี้วัด(Measurable)  ด้านการควบคุมคุณภาพการบริหารหลักสูตรตามหลักเกณฑ์ที่กำหนด

จากที่กล่าวมา จะเห็นได้ว่าการบริหารหลักสูตรการเรียนการสอน สู่ความเป็นเลิศของ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร ได้เริ่มจากการสำรวจความต้องการขององค์กรผ่านการระดมสมอง สู่การกำหนดแนวทางการปฏิบัติงาน การจัดทำแผนปฏิบัติงานรวมทั้งการใช้เครื่องมือทางการจัดการต่างๆมาใช้ในการดำเนินการให้บรรลุเป้าหมายร่วมกันทั้งสถาบัน โดยมีการวางเป้าหมายร่วมกัน มุ่งมั่นพัฒนาอย่างจริงจัง และดำเนินการอย่างต่อเนื่อง เพื่อพัฒนาการจัดการศึกษาของมหาวิทยาลัยต่อไปในอนาคต

 

 

 

การประกันคุณภาพการศึกษาของอาเซียน

AQAN  ได้ส่งเสริมความร่วมมือระหว่างประเทศ  สมาชิกในการพัฒนากรอบการประกันคุณภาพการศึกษาของอาเซียน   โดยการพัฒนาองค์ประกอบของกรอบการประกันคุณภาพเพื่อให้กลไกดังกล่าวมีคุณลักษณะคล้ายคลึงกัน ดังนี้

(๑)    หน่วยงานการประกันคุณภาพภายนอก  (External Quality Assurance Agency)

เป็นหน่วยงานที่จัดตั้งตามกฎหมาย  มีพันธกิจที่เป็นที่ยอมรับของหน่วยงานในระดับชาติ  สาธารณะ  และประเทศสมาชิกอาเซียนอื่นๆ   มีความอิสระในการดำเนินการ  การตัดสินใจในการดำเนินการต้องปลอดการแทรกแซงจากหน่วยงานภายนอก  มีปรัชญา  พันธกิจ  เป้าประสงค์  และเป้าหมายการดำเนินการที่ชัดเจน  มีเกณฑ์มาตรฐาน  และตัวบ่งชี้การประกันคุณภาพที่ชัดเจน  และเป็นที่ยอมรับของสังคม  การบริหารจัดการต้องยึดมั่นหลักการธรรมาภิบาลโปร่งใสและตรวจสอบได้  มีทรัพยากรบุคคลและงบประมาณดำเนินการที่เพียงพอ  มีความร่วมมือกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งภายในประเทศและระหว่างประเทศ   ต้องมีระบบการตรวจสอบคุณภาพภายในเพื่อการพัฒนาคุณภาพอย่างต่อเนื่อง  มีการติดตามความเคลื่อนไหวพัฒนาการและนวัตกรรมของการประกันคุณภาพอย่างสม่ำเสมอ  เพื่อที่จะก้าวให้ทันการเปลี่ยนแปลง  และมุ่งที่จะพัฒนาในแนวทางการปฏิบัติงานที่ดี (good  practices)

(๒)    กระบวนการประกันคุณภาพภายนอก  (External  Quality Assurance Processes)

การพัฒนาเกณฑ์และมาตรฐานต้องมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย  มีการประกาศเกณฑ์และมาตรฐานล่วงหน้า  และสาธารณชนสามารถสืบค้นข้อมูลได้ตลอดเวลา  เกณฑ์และมาตรฐานใช้กับทุกสถานศึกษาอย่างทั่วถึงและเป็นธรรม  และควรคำนึงถึงความหลากหลายทางวัฒนธรรม  กระบวนการควรจะมี  ๕  องค์ประกอบ ดังนี้

(๑)    การประเมินตนเอง (self-assessment) หรือเทียบเท่า

(๒)    การประเมินโดยผู้เชี่ยวชาญจากภายนอกและมีการตรวจเยี่ยมสถานศึกษาตามที่ตกลงกัน

(๓)    การให้ข้อมูลป้อนกลับ (feedback) และข้อเสนอแนะเพื่อเสนอศึกษานำไปปรับปรุงคุณภาพให้ดีขึ้น

(๔)    การติดตามผลการนำข้อเสนอแนะไปใช้

(๕)    ผลของการประเมินภายนอกต้องแจ้งให้สาธารณะได้รับทราบการประกันคุณภาพอยู่บนพื้นฐานของรอบเวลา (cyclical basis) ผู้ประเมินต้องไม่มีผลประโยชน์ทับซ้อนกับสถานศึกษา  มีกลไกการอุทธรณ์

(๓)    หลักการการประเมินคุณภาพภายในของสถานศึกษา (Institutional  Principles)

สถานศึกษาควรสร้างวัฒนธรรมคุณภาพในทุกภารกิจ  รวมทั้งการเรียน  การสอน  การวิจัย  การให้บริการและการบริหารจัดการ  มีโครงสร้างการประกันคุณภาพอย่างเป็นระบบและกำหนดผู้รับผิดชอบอย่างชัดเจน  ระบบการประกันคุณภาพเป็นที่รู้ของทุกคน  ได้รับการสนับสนุนจากผู้บริหารระดับสูง  และมีการดำเนินการอย่างยั่งยืน  ระบบการประกันคุณภาพเป็นกระบวนการที่ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของทุกคน  และทุกระดับ  ทั้งอาจารย์  เจ้าหน้าที่  นักศึกษา  และผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย  มีการติดตามผลเป็นประจำ  เพื่อการพัฒนาอย่างต่อเนื่องในทุกระดับ  ควรเผยแพร่ให้สาธารณะทราบข้อมูลข่าวสารที่เป็นปัจจุบันเกี่ยวกับสถานศึกษา  หลักสูตร  ความสำเร็จต่างๆ รวมทั้งการประกันคุณภาพ

(๔)    หลักการผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง  (Learners Focus Generic Principles)

สนับสนุนการยอมรับคุณวุฒิระหว่างประเทศสมาชิก  ส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต  ส่งเสริมการถ่ายโอนหน่วยกิต  และการเคลื่อนย้ายผู้เรียน  ส่งเสริมการเคลื่อนย้ายแรงงาน  กรอบมาตรฐานคุณวุฒิแห่งชาติต้องมี  ๙ องค์ประกอบ ดังนี้

(๑)   กำหนดบนพื้นฐานของผลลัพธ์การเรียนรู้ในระดับการศึกษาต่าง ๆ

(๒)   เป็นระบบหน่วยกิต

(๓)   บูรณาการรูปแบบการเรียนรู้และการฝึกอบรมต่างๆ ทั้งการศึกษาในระบบ  การศึกษานอกระบบ  และการศึกษาตามอัธยาศัย

(๔)    เชื่อมโยงกับภาคส่วนต่างๆ ของการศึกษา  และการเรียนรู้

(๕)    มีหน่วยงานรับผิดชอบการดำเนินการ

(๖)    มีความร่วมมือกับหน่วยข้อมูลและหน่วยเทียบคุณวุฒิ

(๗)    มีกรอบการดำเนินการด้วยหลักการการประกันคุณภาพ  และมีมาตรฐานที่ครอบคลุม

(๘)    ยึดมั่นปรัชญาการให้โอกาสทางการศึกษาต่อเนื่อง

(๙)    เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง

ดังนั้น  ความร่วมมือในการพัฒนากรอบการประกันคุณภาพการศึกษาของอาเซียนดังกล่าวจะช่วยพัฒนาระบบการประกันคุณภาพในระดับชาติและนานาชาติ  ปฏิเสธไม่ได้ว่าการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนเอื้ออำนวยให้ความเป็นนานาชาติเข้ามาสู่ประเทศรวดเร็วขึ้น  หากสถาบันอุดมศึกษาไทยสามารถก้าวสู่ความเป็นนานาชาติผ่านกรอบการประกันคุณภาพการศึกษาระดับภูมิภาคดังกล่าวให้  เราคงจะมีโอกาสแข่งขันได้อย่างน้อยก็ในเวทีภูมิภาคนี้

Ref.  จุลสาร สมศ.  หน้า 6   กันยายน   2555