ในวันนี้ดิฉันขออัญเชิญพระบรมราโชวาส ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ที่พระองค์ทรงตรัสไว้เกี่ยวกับการทำงานว่า ถ้าเราทำงาน
กับเพื่อนร่วมงาน
ไม่ใช่แค่คำว่าทำงานร่วมกัน...
อยู่ร่วมกันไม่น้อยกว่าวันละ ๘ ชั่วโมง...ทุกวัน...
ไม่เพียงแต่พูดคุยกันเรื่องงาน...หากแต่จะต้องมีความรู้สึกที่ดีต่อกันด้วย...
แม้จะมีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียด...
สู้ปล่อยตัวให้สบาย สบาย...พบกันถือว่ามีวาสนาต่อกัน...
อยู่ร่วมกันก็ยิ่งควรจะ...เข้าใจ...ให้อภัย...และใส่ใจซึ่งกันและกัน...
กับหัวหน้า
บางครั้งก็เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง
เขามักจะมาต่อว่ามากกว่าจะมายอมรับ
สิ่งที่เขาให้ทำก็มักจะเหมือนกับว่าไม่รู้จักจบสิ้น
หากลองกลับกันให้เราไปอยู่ในตำแหน่งที่เขายืนอยู่
เราคงจะเข้าใจเขาได้ง่ายหน่อย และให้อภัยเขาได้
กับหัวหน้า...ไม่จำเป็นจะต้องเป็นคู่ปรับกัน
แต่ต้องรู้จักที่จะแบ่งปัน....เรียนรู้....และเติบโตไปด้วยกัน
กับลูกน้อง
เป็นเพราะรู้จักให้ ผลตอบแทนก็กลับมามากกับลูกน้อง
ไม่ใช่เป็นความสัมพันธ์ เฉพาะเบื้องบนกับเบื้องล่างเท่านั้น
ยังมีความสัมพันธ์ทางด้านหุ้นส่วนอยู่ด้วย
รู้จักเข้าใจและให้อภัยซึ่งกันและกัน
หากรู้จักยอมรับมากกว่าที่จะจับผิด
ให้รอยยิ้มมากกว่าสายตาอันตำหนิติเตียน
ผลตอบแทนที่ทั้งสองฝ่ายจะได้รับก็จะยิ่งมากตามไปด้วย
ก่อนจากกันในวันนี้ ดิฉันขอฝากคำคมไว้ว่า
ความยิ่งใหญ่ของอุดมการณ์ มิได้อยู่ที่การชนะผู้อื่น
แต่อยู่ที่การชนะตัวเอง