วันนี้ตรงกับวันที่ 14 กรกฎาคม 2552 ไม่ได้คิดว่าเป็นวันฤกษ์ดีหรือวันพิเศษ วันหน้าจะลองค้นดูเรื่องฤกษ์งามยามดีในทางพุทธศาสนาดู ว่าท่านกล่าวไว้อย่างไรบ้าง ตามที่ได้ยินมาไม่น่าจะมีเรื่องแบบนี้ในทางศาสนาพุทธที่ให้ยึดติด อีกเรื่องคือไตรลักษณ์ วันหน้าอีกเหมือนกันจะลองค้นดูว่าตามจริงแล้วท่านกล่าวไว้อย่างไร แต่เท่าที่รู้บ้างและเข้าใจก็ตามชื่อนั่นแหละ ว่าหมายถึงลักษณะสามอย่าง หรือสามัญลักษณะ ซึ่งเป็นธรรมะที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ ก็มี อนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา วันนี้จะเขียนเกี่ยวกับไตรลักษณ์ข้อแรกแบบพื้น ๆ ตามที่เข้าใจกัน ว่าอนิจจังคือความไม่เที่ยง (แค่นี้ก็ฟังยากแล้ว ว่าหมายความว่าอย่างไร) ที่เหลือว่ากันอีกที (ถ้ามี) วันหน้า (ที่เขียนว่าถ้ามีก็เพราะมันก็เป็นอนิจจังเหมือนกัน ลองไปอ่านพระสูตรสุดท้ายก่อนพระพุทธเจ้าจะปรินิพพาน) เขียนถึงตรงนี้เห็นถึงความฟุ้งซ่านของตัวเอง ที่เป็นวิปัสสนูปกิเลสตัวหนึ่ง (อยู่ในเรื่อง อุปกิเลส ๑๐ แห่งวิปัสสนา) ก็ผลัดไว้เขียนวันหน้าอีก 🙂 เข้าเรื่องต่อ ตามหัวข้อตั้งใจจะเขียนนิดหนึ่งว่าประมาณ 3 ปีที่ผ่านมานี้ก่อนวันครบรอบวันสถาปนาหนึ่งวัน (The Eve of Foundation Day) มีการสร้างรูปแบบบางอย่างเพิ่มขึ้น นั่นคือมีการไปเฝ้าองค์พระวิษณุที่หน้ามหาวิทยาลัยตลอดคืนจนถึงตอนเช้า แต่ปีนี้มีบางอย่างเพิ่มขึ้นอีก (ไม่รู้ว่าเป็นสีสันที่ควรจะเพิ่มเข้าไปหรือเปล่า) ถ้าใครผ่านมาหน้ามหาวิทยาลัยคงจะนึกว่า เอ๊ะ วันนี้เป็นวันลอยกระทงหรือ เพราะมีเสียง (น่าจะเป็น) ประทัดจุดอยู่หลาย ๆ ครั้ง สอบถามคนที่อยู่แถวนี้เขาบอกว่ามีเสียงจุดทั้งคืน เมื่อก่อนหน้านี้ก่อนที่จะมีการห้ามจุดประทัด เมื่อใกล้วันลอยกระทงจะมีการจุดประทัดเกือบทั้งคืน แต่พอมีการห้ามจุดประทัดก็ได้ยินเสียงน้อยลงไปมาก ที่เขาห้ามเพราะมักจะมีอุบัติเหตุบ่อยครั้ง ปีนี้น่าจะเป็นปีแรกที่มีการจุดประทัด (มองโลกแง่ดีว่าเป็นประทัด) ต่อไปถ้ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้นก็คงจะห้ามกัน (ตามสำนวนวัวหายล้อมคอก ที่บางประเทศชอบทำกัน) ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้น บรรดาคุณพ่อคุณแม่และผู้ปกครองทั้งหลาย ที่รักและห่วงใยลูกหลานเป็นอย่างยิ่ง ก็จะออกมาหาผู้รับผิดชอบ สุดท้ายก็คงจะมีคำตอบอยู่แล้วว่าใครผิด (น้ำมัน โซ.... ผิด) ที่เขียนมานี่ก็ไม่อยาก (วิภวตัณหา) ให้ประเพณีของการทำบุญ ในวันนี้ต้องหายไปหรือถูกห้ามจัดอีก (คล้ายกิจกรรมบางอย่างของมหาวิทยาลัยที่จัดเพื่อสร้างความสามัคคีภายใน แต่กลายกิจกรรมเพื่อที่จะประกาศว่า กูเก่ง กูเก่ง) เมื่อคืนฟังข่าวที่ว่าเด็กไทยระดับมัธยม Continue reading → Continue reading →