ดิฉันมีนิทานเรื่อง ความลับกับความรัก มาเล่าให้ฟัง
เช้าวันหนึ่ง..ที่โรงพยาบาล….“ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อย..ได้มั๊ยคะ”คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น..เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ .อยู่ในอ้อมกอดเธอเธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออก..เพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ …กรี๊ดดดด…..เธอกรีดร้องหมอต้องอุ้มเด็ก..ออกไปอย่างรวดเร็ว**เด็กทารกที่เกิดมา…ไม่มีใบหู**และแล้ว….กาลเวลาพิสูจน์ว่า….การได้ยินของเจ้าหนู..ไม่มีปัญหาปัญหา..มีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอกคือ….ใบหูที่หายไป หลายครั้ง..ที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้ววิ่งมาบอกแม่เจ้าหนูพูดโพล่งออกมา..อย่างน่าเศร้า“พวกเด็กตัวโต .พวกมันล้อผมว่า ..“–ไอ้ตัวประหลาด–”จนกระทั่ง…เจ้าหนูเติบโตขึ้น..หล่อเหลา..
เป็นที่รักของเพื่อน ๆ..เค้ามีพรสวรรค์..ในด้านอักษรศาสตร์..วรรณคดี..และดนตรี..เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น…ทำให้เค้า..ไม่อยากเจอใคร“ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก”แม่กล่าว..ด้วยความสงสารลูกพ่อของเด็กชาย..ปรึกษากับหมอประจำครอบครัวและได้รับข่าวดีจากหมอว่า…“ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ ถ้ามีผู้บริจาค..แต่ใครล่ะ..จะเสียสละใบหู..เพื่อเด็กน้อยคนนี้”คุณหมอกล่าวจนกระทั่ง …2 ปีผ่านไปพ่อบอกกับลูกชาย..“ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะพ่อกับแม่..หาคนบริจาคใบหูที่ลูกต้องการได้แล้ว…แต่นี่เป็นความลับ”การผ่าตัด..สำเร็จด้วยดีและแล้ว…คนคนใหม่ก็เกิดขึ้น..….เค้ากลายเป็น..ผู้มีพรสวรรค์…เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน..ในวิทยาลัยจนเป็นที่กล่าวขานกัน..รุ่นต่อรุ่นต่อมาได้แต่งงาน…และทำงาน..หลายปีผ่านไป….มันยังคงเป็นความลับและแล้ว..วันนึง..วันที่มืดมิดที่สุด..ผ่านเข้ามา..ในชีวิตของลูกชายแม่เค้าได้เสียชีวิตลง..เค้ายืนข้าง ๆ พ่อ…ใกล้ศพของแม่พ่อเรียกเค้า..“มานี่สิลูก..มานั่งใกล้ ๆ นี่”พ่อลูบผมแม่อย่างช้า ๆ..และนุ่มนวลผมสีน้ำตาลแดง..ถูกเสยขึ้นจนมองเห็นใบหน้า..ที่มองดูเหมือนคนนอนหลับ…และแล้ว..สิ่งที่ทำให้ลูกชาย..ถึงกับต้องตะลึง..…ใบหูของแม่…หายไป!..แม่ไม่มีใบหู…“นี่เป็นคำตอบ..ที่ลูกอยากรู้มาตลอดชีวิต”พ่อกระซิบผ่านลูกชาย “แม่บอกพ่อว่า..เธอดีใจ..ที่ได้ทำอย่างนี้..ตั้งแต่วันผ่าตัด..แม่ไม่เคยตัดผมอีกเลย….ไม่มีใคร..มองเห็นว่า..เธอไม่สวยจริงมั๊ยจงจำไว้..~สิ่งมีค่า..ที่แท้จริง~ไม่ได้อยู่ที่..การมองเห็น..หากแต่อยู่ที่..~สิ่งที่เรา..มองไม่เห็น~~ความรัก~บางครั้ง..ไม่จำเป็น..ต้องพูดพร่ำเพรื่อ….หากแต่อยู่ที่…การกระทำ..ซึ่งเรา..อาจรับรู้..เพียงแค่..ฝ่ายเดียว.