นิทาน หมากับเงา

วันหนึ่งมีหมาหิวโซและเห็นแก่ตัวมากตัวหนึ่งเดินหาของกิน มาตามทางด้วยความหิว..< หอมดีจัง? เอ๊ะ..นี่ข้ากำลังได้กลิ่นอะไรนี่..>และเมื่อมันเงยหน้าขึ้นมองหา มันก็ได้แลเห็นหมาตัวเล็ก ๆ ที่ดูท่าทางว่าจะอ่อนแอมากตัวหนึ่งกำลังยืนคาบก้อนเนื้อชิ้นใหญ่ ที่ดูน่าอร่อยมากยืนอยู่ที่ตรงข้างหน้า...มันจึงเห่าขึ้นแล้วยังแถมแยกเขี้ยวเข้าใส่ ทันที " โฮ่ง ๆๆๆๆ " หมาน้อยตัวเล็กตัวนั้น จึงปล่อยชิ้นเนื้อชิ้นใหญ่นั้นให้ หลุดออกมาจากปาก แล้วยังแถมหันหลังออกวิ่งโกยอ้าวหนีไปจากที่ตรงนั้นใน ทันทีทันใดเสียอีกด้วย...... " มันจะต้องอร่อยอย่างมากเลยนะนี่..." มันว่าแล้วก็ ตรงเข้าไปงับชิ้นเนื้อนั้นไว้ในปากหมายกินให้หายหิว แต่แล้วมันก็เกิดคิด ขึ้นมาได้ว่าถ้าเกิดมีหมาตัวอื่นที่ได้กลิ่นเหมือน ๆ กันกับมัน แล้วเดินผ่านมา.. บางทีไม่แน่..มันก็อาจที่จะโดนแย่งเอาเนื้อชิ้นนี้ไปได้อยู่เหมือนกัน.. " ไปหาที่อื่นที่เงียบ ๆ กินดีกว่า " และเมื่อมันคิดได้ดังนั้นแล้ว มันจึงได้ออกวิ่ง...แล้วมันก็ได้วิ่งมาจนถึงที่สะพานข้ามแม่น้ำสายหนึ่ง ขณะที่มันกำลัง เดินอยู่ที่บนสะพานอยู่นั้น มันได้มองลงไปที่ข้างล่าง แล้วได้มองเห็นสุนัขอีกตัวหนึ่ง ซึ่งก็กำลังคาบชิ้นเนื้อที่น่าอร่อยมากชิ้นใหญ่อยู่ที่ในปากเหมือน ๆ กันกับมัน " อ้ายหมาตัวนั้นหน้าตาของมันดูชั่งโง่เขลาสิ้นดี! ..แล้วก็คงถ้าจะไม่แข็งแรง ไปกว่าข้าอย่างแน่นอน...ข้าจะกระโดดลงไป แล้วแย่งเอาเนื้อชิ้นนั้นมาเป็นของข้า อีกอันท่าจะดี " มันรำพึงขึ้นด้วยเกิดความโลภขึ้นมาอย่างมาก " โฮ่ง ๆๆๆๆ " ด้วยลืมตัวมันเห่าขึ้นด้วยเสียงอันดัง ในตอนนั้นชิ้นเนื้อที่มัน งับอยู่ในปากก็มีอันต้องหลุดออกจากปาก แล้วยังแถมตกลงไปที่ด้านล่างทันที...มันต้องสูญเสียชิ้นเนื้อที่มันคาบ มาอย่างน่าเสียดาย ในความเป็นจริง....สิ่งที่มันเห่านั้น ก็คือภาพจินตนาการหรือเงาของตัวมันเอง ที่สะท้อนให้เห็น หมาหิวโซตัวนั้นจึงต้องกลับมาท้องว่าง ด้วยความหิวโหยอย่างเดิม แล้วในที่สุดมันก็เดินจากไปจากที่ตรงนั้น อย่างช้า ๆ...นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า      ความโลภอยากได้ทุกสิ่ง บางทีก็อาจที่จะทำให้สูญเสียของที่สำคัญของตัวเอง ไปได้อยู่เหมือนกัน