ดิฉันมีเรื่อง สายลมและดวงตะวัน มาเล่าให้ฟัง
เรื่องก็มีอยู่ว่า สายลมแวะผ่านมาทักทายดวงตะวันในสายวันหนึ่งที่ท้องฟ้าค่อนข้างมืดครึ้ม ทั้งคู่คุยกันได้ไม่นานนัก ก็เกิดการโต้เถียงกันขึ้น เพราะต่างคนก็คิดกันว่า ตนคือผู้ทรงพลังมากที่สุด ในขณะที่กำลังโต้เถียงกันอยู่นั้นเอง บังเอิญมีเด็กชายคนหนึ่งเดินผ่านมา ทั้งสองจึงตกลงกันว่า ผู้ที่สามารถทำให้เสื้อคลุมของเด็กชายคนนั้นหลุดออกไปได้ จะกลายเป็นผู้ชนะ และเป็นผู้ที่ทรงพลังมากที่สุดไปทันที สายลม เป็นฝ่ายเริ่มต้นก่อนด้วยการพัดกระหน่ำอย่างรุนแรงที่สุดเท่าที่ตนจะสามารถทำได้ หวังจะให้เสื้อคลุมของเด็กชายหลุดออกจากร่างไป แต่ยิ่งสายลมพัดแรงมากขึ้นเท่าใด เด็กชายก็ยิ่งออกแรงดึงเสื้อให้กระชับตัวมากขึ้นเท่านั้น
จนสายลมเริ่มเหนื่อยอ่อน……… หมดกำลัง……………และต้องหยุดพัดไปในที่สุด
คราวนี้จึงเป็นโอกาสของ ดวงตะวัน บ้าง
มันค่อย ๆ โผล่ออกมาจากกลุ่มเมฆ แล้วสาดแสงอันแรงร้อน……ส่องไปยังร่างของเด็กชายคนนั้น แสงตะวันทำให้เด็กน้อยเริ่มรู้สึกร้อนขึ้น……ร้อนขึ้น……..ร้อนขึ้น
แต่ดวงตะวันก็ยังคงสาดแสงต่อไปไม่หยุดยั้ง
จนในที่สุด เด็กชายทนร้อนต่อไปไม่ไหว จึงต้องถอดเสื้อคลุมออกจากตัว ดวงตะวันจึงหันไปยิ้มให้สายลม ก่อนที่จะบอกว่า "ฉันคือผู้ชนะ" นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…….
การใช้ความรุนแรงไม่สามารถทำให้ได้มาซึ่งชัยชนะเสมอไป……….